Status

Państwo opiekuńcze jest cechą charakterystyczną państwa opartego na zasadzie zasadniczej równości, z której wywodzi się cel zmniejszania nierówności społecznych. O tym temacie będziemy pisać obszernie na nobleconcierge.pl W szerokim znaczeniu państwo opiekuńcze wskazuje również na system regulacyjny, za pomocą którego państwo przekłada ten cel na konkretne akty; w tym sensie mówimy o państwie opiekuńczym (państwie opiekuńczym tłumaczonym dosłownie z angielskiego , zwanym też państwem opiekuńczym).

Państwo opiekuńcze to forma państwa, której celem jest zapewnienie i zagwarantowanie praw i usług socjalnych, na przykład:

• Opieka zdrowotna
• Edukacja publiczna
• Zasiłek dla bezrobotnych , zasiłek rodzinny, w przypadku udowodnionego stanu ubóstwa lub potrzeby
• Zabezpieczenie społeczne (pomoc dla osób niepełnosprawnych i starczych)
• Dostęp do zasobów kultury ( biblioteki , muzea , czas wolny )
• Obrona środowiska naturalnego .

Geneza państwa opiekuńczego

Państwo opiekuńcze narodziło się i umocniło na Zachodzie w XIX i XX wieku, ramię w ramię z historią cywilizacji przemysłowej . Jego ewolucję można podzielić na trzy następujące po sobie fazy. Pierwsza, elementarna forma państwa opiekuńczego, a dokładniej państwa opiekuńczego, została wprowadzona w 1601 roku w Anglii wraz z ogłoszeniem ustaw ubogich (Poor Laws). Ustawy te zapewniały pomoc biednym w przypadku, gdy rodziny nie były w stanie jej zapewnić i oprócz ewidentnego wymiaru filantropijnego opierały się na przesłankach, zgodnie z którymi zmniejszając stopę ubóstwa, negatywne zjawiska, takie jak przestępczość . Druga faza, dzieło konserwatywnych monarchii konstytucyjnych lub myślicieli liberalnych, sięga czasów pierwszej rewolucji przemysłowej i ustawodawstwa angielskiego z 1834 r. (rozszerzenie na kontynent europejski nastąpiło dopiero w latach 1885-1915 ) . Również w tym przypadku formy pomocy należy uznać za indywidualne i rozumieć jako skierowane wyłącznie do członków upośledzonych klas społecznych (nieletnich, sierot, ubogich itp.) iw tym kontekście narodziły się pierwsze ubezpieczenia społecznektóre gwarantowały pracownikom wypadki przy pracy, choroby i starość; początkowo były one dobrowolne, ale później stały się obowiązkowe dla wszystkich pracowników. Przyczyną przełomu w tej fazie było poszukiwanie pokoju społecznego poprzez pogodzenie żądań większej ochrony ze strony robotników proletariackich (o klasie średniej możemy mówić dopiero od drugiej rewolucji przemysłowej) z żądaniem siły roboczej jak najniższym kosztem przez przemysłowców. Również w Anglii poczyniono kolejny krok naprzód , ustanawiając przytułkii gościnność, które miały na celu walkę z bezrobociem, a tym samym utrzymanie niskich kosztów pracy. Stały się one jednak de facto miejscami przymusowego przetrzymywania; przebywanie w tych publicznych ośrodkach było równoznaczne z utratą praw obywatelskich i politycznych w zamian za otrzymanie pomocy rządowej. Ubezpieczenia społeczne narodziły się w 1883 roku, tym razem w Niemczech , wprowadzone przez kanclerza Otto von Bismarckasprzyjać zmniejszeniu śmiertelności i wypadków w miejscu pracy oraz ustanowić wstępną formę zabezpieczenia społecznego. Według niektórych uczonych to właśnie „kapitał” naciskał na obowiązkowe wypłaty dla swoich pracowników, aby nie musieli już ponosić pełnych kosztów ubezpieczenia społecznego pracowników. Trzecia faza, obecna faza dobrobytu, rozpoczyna się po wojnie. Rok 1942 był rokiem , w którym w Wielkiej Brytanii zabezpieczenia społeczne zrobiły decydujący krok naprzód dzięki tzw. . Propozycje te zostały zrealizowane przez Labor Clementa Attlee , który został premierem w 1945 roku. Była to Szwecja w 1948 roku.pierwszym krajem, który wprowadził popularną emeryturę opartą na pierworództwie. Opieka społeczna stała się w ten sposób powszechna i zrównała prawa obywatelskie i polityczne nabyte przy urodzeniu. W tym samym okresie gospodarka odnotowała wykładniczy wzrost PKB , podczas gdy nowonarodzone państwo opiekuńcze było podstawą wzrostu wydatków publicznych . Ogólnie rzecz biorąc, przez kilka dziesięcioleci sytuacja była zasadniczo stabilna. W rzeczywistości w okresie od lat 50. do 80. i 90. wydatki publiczne znacznie rosły, zwłaszcza w krajach, które przyjęły formę powszechnego dobrobytu, ale sytuacja pozostawała pod kontrolą dzięki jednoczesnemu, trwałemu wzrostowi produktu krajowego brutto, powszechnie powszechnemu. Jednak w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych systemy opieki społecznej weszły w kryzys z przyczyn ekonomicznych, politycznych, społecznych i kulturowych, do tego stopnia, że ​​dziś mówimy o prawdziwym kryzysie państwa opiekuńczego.

Status firmy

Innym tematem jest określenie statusu firmy. Tą część rozwiniemy na stronie Od Biur, a teraz zarysujemy tylko kontekst. Status firmy to określenie jej obecnej sytuacji prawnej lub finansowej. Na przykład firma może mieć status spółki akcyjnej lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Może również mieć dobrą lub złą sytuację finansową. Status firmy może wpływać na jej zdolność do prowadzenia działalności gospodarczej i na jej wiarygodność w oczach klientów i innych stron zainteresowanych.
Status firmy to określenie jej pozycji na rynku oraz sytuacji finansowej. Może być to również informacja o jej wiarygodności, prestiżu czy też wielkości. Status firmy ma wpływ na jej wizerunek i reputację, a także na relacje z klientami, dostawcami oraz innymi podmiotami gospodarczymi.
Fabryka Dizajnu